Λιπάσματα - Βασικές Έννοιες & Χρήσεις

Γενική Περιγραφή

 Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Britanica, με τον γενικό όρο λίπασμα αναφέρεται οποιαδήποτε ουσία, φυσική ή τεχνητά παρασκευασμένη, η οποία βελτιώνει την ανάπτυξη και την παραγωγικότητα των φυτών. Τα λιπάσματα είτε ενισχύουν τη φυσική περιεκτικότητα του εδάφους σε ορισμένα χημικά στοιχεία είτε αναπληρώνουν τις ποσότητες αυτών των στοιχείων που απορροφήθηκαν από φυτά προηγουμένων γενεών.


 Φυσικές ουσίες, όπως φύλλα σε αποσύνθεση ή κοπριά ζώων άρχισαν να χρησιμοποιούνται ως λιπάσματα σχεδόν από την εποχή που ξεκίνησαν οι πρώτες καλλιέργειες από τον άνθρωπο (αγροτική επανάσταση). Η χρήση τεχνητών λιπασμάτων, όμως, είναι πολύ πιο πρόσφατη και φαίνεται ότι ξεκίνησε στις αρχές του 17ου αιώνα κατά την Αγροτική Βρετανική Επανάσταση, αν και η χρήση τους γενικεύτηκε κατά την Βιομηχανική επανάσταση. Η επίδραση των λιπασμάτων τόσο στα φυτά όσο και, κυρίως, στο περιβάλλον άρχισε να ερευνάται κατά την Πράσινη επανάσταση στις αρχές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

  Τα λιπάσματα εν γένει διακρίνονται σε οργανικά (περιέχουν άνθρακα στη σύνθεσή τους) και σε ανόργανα (δεν περιέχουν άνθρακα στη σύνθεσή τους). Από την άποψη της σύνθεσης υπάρχουν φυσικά και τεχνητά λιπάσματα και των δύο συστάσεων.

Σύσταση Λιπασμάτων

  Στη συσκευασία του λιπάσματος αναγράφονται 3 αριθμοί. Αυτή η ένδειξη περιγράφει την περιεκτικότητα του λιπάσματος στα 3 βασικά θρεπτικά στοιχεία (Άζωτο-Φώσφορο-Κάλιο ή N-P-K).

•  Ο πρώτος αριθμός αφορά την περιεκτικότητα τοις εκατό σε Άζωτο (N).
•  Ο δεύτερος αριθμός αφορά την περιεκτικότητα τοις εκατό σε Φώσφορο (P).
•  Ο τρίτος αριθμός αφορά την περιεκτικότητα τοις εκατό σε Κάλιο (K).

Παράδειγμα

Μία συσκευασία λιπάσματος 10 κιλών με ένδειξη 15-15-8, περιέχει:

15% Άζωτο, ή 1,5 κιλό Άζωτο

15% Φώσφορο, ή 1,5 κιλά Φώσφορο

8% Κάλιο, ή 0,8 κιλά Κάλιο

Τα υπόλοιπα  κιλά του περιεχομένου είναι βοηθητικό υλικό, διαφορετικό για την εκάστοτε εταιρία, (π.χ αντι-συσωματικοί παράγοντες, προσκωλιτικοί παράγοντες)  και δεν είναι χρήσιμο στα φυτά.

Το Άζωτο είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη των φύλλων. Είναι το θρεπτικό στοιχείο το οποίο είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνο για το πράσινο χρώμα του φυτού, εξού και το κιτρίνισμα των φύλλων κατά την έλειψη του. Είναι το Νο 1 στοιχείο στο οποίο πρέπει να δίνεται βάρος κατά την καλλιέργεια φυλλωδών λαχανικών όπως το μαρούλι και το λάχανο.

Ο Φώσφορος βοηθά στην ανάπτυξη των ριζών, τη δημιουργία των σπόρων, αυξάνει την ανθοφορία. Ριζώδη λαχανικά όπως τα καρότα και το γογγύλι χρειάζονται περίσσεια φώσφορου κατά την καλλιέργεια τους. Συνήθως τα λουλούδια χρειάζονται λίπασμα πλούσιο σε φώσφορο για να έχουν καλή ανθοφορία.

Το Κάλιο βοηθά στην ανάπτυξη των φυτών, την αντοχή στις ασθένειες και το κρύο και στην καρπόδεση. Εξού και τα δέντρα που παράγουν φρούτα, χρειάζονται αρκέτο κάλιο στην καλλειέργεια τους και ειδικότερα πρέπει να προσέχουμε κατά την διάρκεια της καρπόδεσης να μην υπάρχει έλλειψη από αυτό.

Το Μαγνήσιο είναι δομικό συστατικό της χλωροφύλλης και συνεπώς απαραίτητο για τη λειτουργία της φωτοσύνθεσης από τα πράσινα φυτά. Συνήθεις συγκεντρώσεις του κυμαίνονται από 0,10% ως 0,30%, ανάλογα με τον τύπο της καλλιέργειας, ενώ ειδικότερα για τις τομάτες και τη ρέβη (γογγύλι) μπορεί να φθάνουν και το 0,40%.

Το Θείο είναι απαραίτητο συστατικό σε ορισμένα αμινοξέα και, συνεπώς, στις πρωτεΐνες. Εν γένει πιστευόταν ότι τα φυτά έχουν σε θείο απαιτήσεις ανάλογες με αυτές του φωσφόρου, αλλά αποδεικνύεται ότι αυτό δεν συμβαίνει. Για τα λαχανικά, το βαμβάκι, τον καπνό και την τομάτα οι απαιτήσεις σε θείο είναι, εν γένει, μεταξύ 0,2% και 0,3%, ενώ σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες καλύτερο δείκτη για το θείο δεν αποτελεί η % συγκέντρωσή του αλλά περισσότερο ο λόγος συγκεντρώσεων αζώτου προς θείο, ο οποίος πρέπει να κυμαίνεται από 9:1 ως 12:1.

Το Ασβέστιο καθορίζει την διαπερατότητα των μεμβρανών των φυτικών κυττάρων. Το ασβέστιο τείνει να κατατάσσεται πλέον στα δευτερεύοντα θρεπτικά συστατικά. Οι υψηλότερες απαιτήσεις σε αυτό είναι των οπωροφόρων δένδρων, ενδιάμεσες έχουν τα λαχανικά και τις μικρότερες τα πράσινα χόρτα.


Εκτός από τα κύρια θρεπτικά στοιχεία υπάρχουν και στοιχεία τα οποία είναι μεν απαραίτητα στα φυτά αλλά χρειάζονται σε σημαντικά μικρότερες ποσότητες. Αυτά τα θρεπτικά στοιχεία ονομάζονται Ιχνοστοιχεία ή Μικροστοιχεία. Αυτά είναι τα εξής

 Σίδηρος: Βασικό συστατικό αρκετών ενζύμων
Μαγγάνιο: Ανευρίσκεται σε αναπνευστικά ένζυμα
Βόριο: Απαραίτητο κατά την σύνθεση των πρωτεϊνών
Χλώριο: Εμπλέκεται στον μεταβολισμό των υδατανθράκων
Ψευδάργυρος: Απαντάται στο ένζυμο διάσπασης του οξικού οξέος
Μολυβδαίνιο: Συστατικό ενζύμου που ανάγει τα νιτρικά ιόντα προς νιτρώδη. Η χρήση του σε λιπάσματα πρέπει να γίνεται με πολύ μεγάλη προσοχή, καθώς το στοιχείο είναι τοξικό για τους μη φυτικούς ζωντανούς οργανισμούς σε περιεκτικότητες άνω των 15 ppm.
Χαλκός: Συστατικό ενζύμων αντιδράσεων οξείδωσης.

  Στη Φύση, τα θρεπτικά συστατικά δεν εξαντλούνται από το έδαφος, καθώς τα φυτά μετά τον θάνατό τους αποσυντίθενται και τα συστατικά τους επανέρχονται στο έδαφος. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει στις καλλιέργειες: Όταν γίνει η συγκομιδή, το μεγαλύτερο τμήμα των φυτών συλλέγεται και απομακρύνεται από την καλλιεργήσιμη έκταση. Ως συνέπεια, η περιεκτικότητα του εδάφους στα συστατικά αυτά μειώνεται, με συνέπεια η ανάπτυξη των φυτών να μην είναι φυσιολογική και η αποδοτικότητά τους να χαμηλώνει σημαντικά, εξού και η ανάγκη μας να συμπληρώνουμε τα θρεπτικά στοιχεία που λείπουν από το έδαφος με την βοήθεια λίπασμάτων πρόκειμένου να αποκαταστήσουμε την αποδοτικότητα αυτή.

Τύποι λιπασμάτων

Υπάρχουν 4 βασικοί τύποι χημικών λιπασμάτων:

• Οργανικά
• Κοκκώδη
• Υδατοδιαλυτά 
• Συνθετικά

Φυσικά λιπάσματα

  Τα κυριότερα οργανικά φυσικά λιπάσματα είναι η κοπριά διαφόρων, κυρίως οικόσιτων, ζώων, όπως τα πουλερικά, τα πρόβατα, οι αγελάδες και τα άλογα, και τα σηπόμενα φύλλα, τα οποία μπορεί να έχουν υποστεί τη διαδικασία της κομποστοποίησης ή και όχι. Χρησιμοποιούνται, επίσης, και φυσικοί σχηματισμοί, όπως το γκουανό, το οποίο έχει προέλθει από φυσικές διεργασίες που έλαβαν χώρα σε περιττώματα θαλάσσιων πτηνών. Ανόργανα φυσικά λιπάσματα προέρχονται κυρίως από ορυκτά, όπως ο ασβεστόλιθος, το χλωριούχο κάλιο ή φωσφορικά ορυκτά.

Σύγκριση φυσικών και τεχνητών λιπασμάτων 

  Όπως προαναφέρθηκε, η χρήση λιπασμάτων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Γενικά σήμερα έχει αρχίσει να παρατηρείται μικρή στροφή στα φυσικά λιπάσματα, καθώς εμφανίζουν μικρές ή ασήμαντες περιβαλλοντικές επιδράσεις, σε σύγκριση με τα τεχνητά.

  Η κοπριά χρησιμοποιήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την εξημέρωση και μετατροπή ζώων από άγρια σε οικόσιτα  και συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Ωστόσο και η κοπριά και τα προϊόντα κομποστοποίησης δεν είναι ολοσχερώς απαλλαγμένα από προβλήματα:

  Είναι ενδεχόμενο να περιέχονται σε αυτά μικροοργανισμοί που προκαλούν παθογόνες ασθένειες. Αυτό ισχύει τόσο για την κοπριά όσο και για τους σηπόμενους φυτικούς ιστούς, αν δεν έχουν επαρκώς κομποστοποιηθεί, γι'αυτο και είναι πολύ σημαντικό η προμήθεια τους να γίνεται από πιστοποιημένες πηγές. Εξάλλου η νοπή κοπριά έχει ενοχοποιηθεί πολλές φορές για το "κάψιμο" αρκετών καλλιεργειών.

  Οι συγκεντρώσεις τους σε θρεπτικά συστατικά ποικίλλουν ενώ η απελευθέρωση αυτών των συστατικών σε μορφή απορροφήσιμη από τα φυτά είναι πιθανόν να μη συμβεί ακριβώς στο στάδιο που τα φυτά τα χρειάζονται.

  Έχουν σχετικά μεγάλο όγκο και βάρος και πιθανόν η ποσότητα που είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί στην καλλιέργεια να μην περιέχει τις κατάλληλες ποσότητες θρεπτικών συστατικών
Η διαδικασία παραγωγής τους σε πολλές περιπτώσεις είναι αντιοικονομική, κυρίως όμως στα αστικά κέντρα καθώς στην επαρχία οι απλούστερες διαδικασίες και η εξεύρεση πρώτης ύλης η οποία γίνεται αρκετά εύκολα μειώνουν το κόστος αρκετά.

Περιβαλλοντικές επιδράσεις 

Η χρήση των λιπασμάτων (και ιδιαίτερα η αλόγιστη χρήση τους) δεν έχει μόνον ευεργετικά αποτελέσματα, αλλά παρουσιάζει και ορισμένα σοβαρά μειονεκτήματα, καθώς η παρουσία τους επηρεάζει, άμεσα και έμμεσα, τις ισορροπίες σε ευρύτατο οικοσύστημα.
Επίδραση στην ποιότητα νερού

Ευτροφισμός 
Όλα τα λιπάσματα είναι ευδιάλυτα, ώστε να απορροφώνται κυρίως από το ριζικό σύστημα των φυτών. Καθώς όμως τα φυτά έχουν συγκεκριμένο ρυθμό απορρόφησης νερού από το έδαφος, δεν είναι δυνατόν να απορροφήσουν όλη την ποσότητα διαλύματος από εκεί. Το διαλυμένο λίπασμα περνά στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής ρυπαίνοντάς τον και, στη συνέχεια, καταλήγει είτε στη λίμνη της περιοχής είτε στην θάλασσα. Αυτό έχει ως συνέπεια τη δημιουργία ευτροφισμού: Τα νερά σε πολλές ακτές των θαλασσών έχουν πλέον "απογυμνωθεί" από οξυγόνο, καθώς αναπτύσσονται σε αυτά, με πολύ υψηλούς ρυθμούς χάρη στα λιπάσματα, μικροσκοπικοί οργανισμοί (πλαγκτόν) που καταναλώνουν το περιεχόμενο στο νερό οξυγόνο, με συνέπεια την "απογύμνωση" των περιοχών αυτών από πολλές μορφές ζωής. Παρόμοια φαινόμενα είχαν παρατηρηθεί κατά το παρελθόν στην περιοχή του Παγασητικού κόλπου, ενώ ο ευτροφισμός των καλαμιών στην περιφέρεια της λίμνης των Ιωαννίνων είναι εμφανής σήμερα.
Για την εν μέρει αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, αλλά και για να υπάρχει μεγαλύτερη διάρκεια στην λίπανση των καλλιεργούμενων φυτών, έχουν κατασκευαστεί λιπάσματα ελεγχόμενης αποδέσμευσης (controlled - release): Η διάλυση των συστατικών στο νερό ελέγχεται χάρη σε επικαλύψεις των κόκκων του λιπάσματος με δυσδιάλυτες ουσίες, ενώ παράλληλα ελέγχεται και η ενδεχόμενη αντίδραση δέσμευσής τους από το ίδιο το έδαφος.

Επίδραση στο πόσιμο νερό
Έχει παρατηρηθεί ότι σε περιπτώσεις λίπανσης με νιτρικό αμμώνιο τα φυτά απορροφούν ταχύτερα τα ιόντα αμμωνίου (NH4+) σε σχέση με τα νιτρικά (NO3-). Αυτό έχει ως συνέπεια την αύξηση των νιτρικών ιόντων στον υδροφόρο ορίζοντα και αν από αυτόν τροφοδοτούνται τα αποθέματα πόσιμου νερού της περιοχής τότε το πόσιμο νερό είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε νιτρικά ιόντα. Η κατανάλωση νερού με αυξημένη περιεκτικότητα (άνω των 10 mg/L) οδηγεί σε συμπτώματα κυάνωσης ιδιαίτερα σε βρέφη: Η αιμοσφαιρίνη μετατρέπεται, παρουσία αυξημένων συγκεντρώσεων νιτρικών ιόντων στη σταθερή ένωση μεθαιμοσφαιρίνη, η οποία δεν είναι δυνατό να μεταφέρει οξυγόνο, με συνέπεια, σε σοβαρές περιπτώσεις, να προκαλείται κώμα και ακόμη και θάνατος, αν δεν γίνει έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία. Η κατάσταση αυτή έχει αποκληθεί "σύνδρομο των κυανών βρεφών" (syndrome of blue babies) λόγω του κυανού χρώματος που λαμβάνει η επιδερμίδα των βρεφών σε περίπτωση κυάνωσης


Επίδραση στο έδαφος 
Τόσο τα ανόργανα όσο και τα οργανικά λιπάσματα είναι πιθανόν να προκαλέσουν αύξηση της οξύτητας pH του εδάφους όταν εφαρμόζονται.[12] Παρόμοιες καταστάσεις είναι πιθανόν να επηρεάσουν την δυνατότητα απορρόφησης άλλων θρεπτικών συστατικών των φυτών και αντιμετωπίζονται με την προσθήκη ασβέστου στο έδαφος, που θα οδηγήσει σε αύξηση του pH.


Ρύπανση του εδάφους 
Πολλά λιπάσματα περιέχουν τοξικά πρόσθετα, τα οποία κυρίως για οικονομικούς λόγους δεν έχει γίνει δυνατό να απομακρυνθούν κατά τη διαδικασία παρασκευής τους. Τα περισσότερα λιπάσματα του εμπορίου δεν περιέχουν ποσότητες τοξικών ικανές να δημιουργήσουν απειλή για το περιβάλλον ή την υγεία ανθρώπων και ζώων της περιοχής όπου εφαρμόζονται, εν τούτοις ορισμένα εμφάνισαν παρόμοια προβλήματα, όπως κατέδειξε έρευνα του "U.S. Environmental Protection Agency": Εντοπίστηκαν διοξίνες, πολυχλωροπαράγωγα του διβενζοφουρανίου και πολυχλωριούχες διβενζο-π-διοξίνες. Η παρουσία τους φαίνεται πως οφείλεται στις μεθόδους παρασκευής των λιπασμάτων αυτών.

Συσσώρευση βαρέων μετάλλων
Ορισμένα ανόργανα φυσικά λιπάσματα, όπως τα φωσφορικά που προέρχονται από το Ναουρού και τις Νήσους των Χριστουγέννων περιέχουν κάδμιο, ενώ πρόσθετα λιπασμάτων που παράγονται από παραπροϊόντα της βιομηχανίας χάλυβα περιέχουν μεν τον απαραίτητο για τα φυτά ψευδάργυρο αλλά και μόλυβδο, αρσενικό, κάδμιο, χρώμιο υδράργυρο (ο οποίος εντοπίστηκε σε ψάρια στην Ισπανία)[15] και νικέλιο.

Επίδραση στην ατμόσφαιρα
Έχει διαπιστωθεί ότι οι εκπομπές μεθανίου από καλλιεργήσιμες εκτάσεις (ιδιαίτερα καλλιέργειες ρυζιού) αυξάνονται με την χρήση αμμωνιακών λιπασμάτων. Οι εκπομπές αυτές συμβάλλουν σημαντικά στην κλιματική αλλαγή, καθώς το μεθάνιο είναι ένα από τα αέρια που συμβάλλουν στην δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου

Η χρήση αζωτούχων λιπασμάτων συμβάλλει επίσης στο σχηματισμό ενός ακόμη αερίου του θερμοκηπίου, του υποξειδίου του αζώτου (N2O), του οποίου το αποτέλεσμα είναι περίπου 300 φορές πιο ισχυρό σε σχέση με ίδια ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, ενώ το ίδιο αέριο συμβάλλει επίσης και στην καταστροφή της οζονόσφαιρας.


 Από τα παραπάνω γίνεται εμφανές ότι η χρήση φυσικών λιπασμάτων είναι μακράν προτιμότερη καθώς όλες οι παραπάνω περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις αυτόματα παύουν να υφίστανται.

Συνείδηση 

 Τα λιπάσματα και η εξέλιξη τους είναι από τους κυριότερους λόγους για τον οποίο η γεωργία στον 20ο και 21ο αιώνα έχει γνωρίσει τέτοια τεράστια άλματα αλλά και για τον οποίο το περιβάλλον και δη η φυσική αποδοτικότητα έχει υποβαθμιστεί ποιοτικά σε τέτοιο βαθμό. Η ορθή πλέον χρήση τους από κάθε βαθμίδα εκμεταλλευτών του εδάφους είναι μονόδρομος. Μια ματιά στις γεωργικές πρακτικές τους παρελθόντος και η ενσωμάτωση τους με μια μοντέρνα και τεχνολογικά ενήμερη προσέγγιση θα μας βοηθήσει να σώσουμε τα εδάφη μας από την απαξίωση. Εξάλλου αν εξαιρεθεί η ελαφρός αυξημένη τιμή των φυσικών ( πλέον ίσως και όχι) λιπασμάτων δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην γίνει μια μεγάλη στροφή προς αυτά, ιδικά από τους ερασιτέχνες καλλιεργητές, τους οποίους δεν απασχολούν προβλήματα όπως η στρεμματική απόδοση. 

Σεκόγια η Αειθαλής (Sequoia sempervirens) Το Ψηλότερο Δέντρο του Κόσμου

Βασίλειο: Φυτά
Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα
Ομοταξία:
Τάξη: Pinopsida
Οικογένεια: Cupressaceae
Υπο-οικογένεια: Sequoioideae
Γένος: Sequoia
Είδος: Sequoia sempervirens

 Η Sequoia sempervirens είναι το μοναδικό επιζών είδος του γένους Sequoia της οικογένειας των κυπαρισσιών Cupressaceae (πρώην Taxodiaceae ). Κοινά ονόματα περιλαμβάνουν τα Costal Redwood, Καλιφόρνια redwood , και redwood γίγαντας . Πρόκειται για ένα αειθαλές , μακρόβιο, μονόοικος δέντρο που ζει 1200-1800 χρόνια ή και περισσότερο. Το είδος αυτό περιλαμβάνει τα ψηλότερα δέντρα στη Γη, φτάνοντας μέχρι και 115,5 μέτρα σε ύψος (χωρίς τις ρίζες ) και μέχρι 7,9 μέτρα σε διάμετρο στο ύψος του στήθους . Πριν από την εμπορική υλοτομία και την εκκαθάριση που άρχισε από τη δεκαετία του 1850, αυτό το τεράστιο δέντρο αναπτυσσόταν  φυσικά σε περιοχή η οποία εκτινόταν κατ 'εκτίμηση σε 2.100.000 εκτάρια (8.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα) κατά μήκος των ακτών της  Καλιφόρνια (εκτός από την νότια Καλιφόρνια, όπου οι βροχοπτώσεις δεν είναι επαρκείς) και στη νοτιοδυτική γωνία του παράκτιου Όρεγκον εντός των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπολογίζεται ότι το 95% ή περισσότερο του αρχικού δάσους έχει κοπεί , λόγω των εξαιρετικών ιδιοτήτων του για χρήση ως ξυλεία κατασκευών.
  Το όνομα sequoia μερικές φορές αναφέρεται στην υποοικογένεια Sequoioideae , η οποία περιλαμβάνει το S. sempervirens μαζί με το Sequoiadendron (Giant Sequoia) και την Metasequoia (Dawn redwood).   Από μόνη τoy, ο όρος redwood αναφέρεται συνήθως στην ακτή redwood, που καλύπτεται σε αυτό το άρθρο, και όχι στα άλλα δύο είδη.

Περιγραφή

  Η Σεκογια  έχει ένα κωνικό στέμμα , με οριζόντια έως ελαφρώς πεσμένα κλαδιά. Ο φλοιός είναι πολύ παχύς, μέχρι 30 εκ. , και αρκετά μαλακός και ινώδης, με ένα φωτεινό κόκκινο-καφέ χρώμα όταν έχει εκτεθεί πρόσφατα (εξ ου και το όνομα redwood), πιο σκοτεινές καιρικές συνθήκες. Το ριζικό σύστημα αποτελείται από ρηχές, ευρεία διαδεδομένες πλάγιες ρίζες.

  Τα φύλλα είναι μεταβλητά. Είναι από 15-25 χιλ. σε μήκος και επίπεδα στα νεαρά δέντρα και στους 

βλαστούς των κάτω στεμμάτων των αιωνόβιων δέντρων, και λεπιδοειδή μήκους 5-10 χιλ. σε βλαστούς που βρίσκονται σε πλήρη ήλιο στους ανώτερους δακτυλίους στα μεγαλύτερα δέντρα, με ένα πλήρες φάσμα της μετάβασης μεταξύ των δύο αυτών ακραίων τύπων. Είναι σκούρα πράσινα στο άνω μέρος, και με δύο μπλε-λευκές  ζώνες στομάτων κάτω. Η διάταξη των φύλλων είναι σπειροειδής, αλλά τα μεγαλύτερα φύλλα που βρίσκονται στην σκιά συστρέφονται στη βάση για να κείτονται σε μία επίπεδη επιφάνεια για να επιτυγχάνουν μέγιστη σύλληψη φωτός.

  Το είδος είναι μονόοικο , με γύρη και σπόρους στο ίδιο φυτό. Οι κώνοι σπόρου είναι ωοειδείς, 15-32 χιλιοστά (0,59 έως 1,3 εσωτερικά) σε μήκος, με 15-25 σπειροειδώς διακανονισμένα λέπια. Η επικονίαση είναι στα τέλη του χειμώνα με ωρίμανση να επέλθετε  περίπου 8-9 μήνες μετά. Κάθε κώνος φέρει 3 - 7 σπόρους , κάθε σπόρος φτάνει τα 3-4 χιλιοστά μήκος και τα 0,5 χιλιοστά εύρος, με δύο πτέρυγες 1 χιλιοστό. Οι σπόροι απελευθερώνονται όταν οι κώνοι στεγνώσουν και να ανοίξουν στην ωρίμανση. Οι κώνοι γύρης είναι ωοειδής, 4-6 χιλιοστά σε μήκος.

  Η γενετική σύνθεση των δέντρων αυτών είναι ασυνήθιστή σε σύγκριση μεταξύ κωνοφόρων, αφού είναι  εξαπλοειδούς (6η) μορφής και ενδεχομένως, αλλοπολυπλοειδές (AAAABB) έχουν δηλαδή δύο ή περισσότερα ολοκληρωμένα σετ. χρωμοσωμάτων τα οποία προέρχονται από διαφορετικά είδη. Το μιτοχονδριακό γονιδίωμα της πατρικής Σεκόγιας είναι κληρονομικό (σε αντίθεση με εκείνο των άλλων κωνοφόρων). 

 Καλλιέργεια και χρήσεις

  Η Σεκόγια  είναι ένα από τα πιο πολύτιμα Δέντρα ξυλείας στην βιομηχανία υλοτομίας. Στην Καλιφόρνια, 3.640 τετ. χιλιόμετρααπό δάσος redwood είναι στην παραγωγή, το σύνολο σχεδόν του οπίου αποτελείτε από δευτερογενής ανάπτυξης ξυλεία. Αν και πολλοί φορείς έχουν υπάρξει στον τομέα της παραγωγής και της διαχείρισης των redwoods, ίσως κανείς δεν είχε πιο χιλιοτραγουδισμένο ρόλο από ό, τι η Pacific Lumber Company (1863-2008) της Κομητείας  του Humboldt, στην  Καλιφόρνια, η οποία  διαχειρίζονταν πάνω από 810 τετ. χιλιόμετρα των δασών, κυρίως redwood. Η ξυλεία από Σεκόγια εκτιμάται ιδιαίτερα για την ομορφιά της, το μικρό βάρος της και την αντοχή της σε φθορά. Η έλλειψη ρητίνης την καθιστά ανθεκτικά στη φωτιά.

Ο PH Shaughnessy, αρχιμηχανικός της Πυροσβεστικής υπηρεσίας του Σαν Φρανσίσκο έγραψε:

"Στην πρόσφατη μεγάλη πυρκαγιά του Σαν Φρανσίσκο, που ξεκίνησε 18, Απριλίου 1906, την οποία καταφέραμε τελικά να σταματήσουμε σε σχεδόν όλες τις κατευθύνσεις,  τα κτίρια τα οποία παρέμειναν άκαυτα είχαν σχεδόν εξ ολοκλήρου κατασκευασμένό πλαίσιο από Σεκόγια και αν το εξωτερικό φινίρισμα των κτιρίων αυτών δεν ήταν από redwood ξυλεία, είμαι πεπεισμένος ότι η έκταση της καμένης περιοχής θα είχε επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό. "

Λόγω της εντυπωσιακή αντοχή του στη φθορά, οι Σεκόγιες χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς για τους δεσμούς σιδηροδρόμου και στα τρίποδα σε όλη την Καλιφόρνια. Πολλοί από τους παλιούς δεσμούς έχουν ανακυκλωθεί για χρήση σε κήπους ως σύνορα, ως σκαλοπάτια και  στο σπίτι ως δοκάρια, κλπ. 

  Η Σεκόγια είναι τοπικά εγκλιματισμένη στη Νέα Ζηλανδία, ιδίως στο δάσος Whakarewarewa. Έχει καλλιεργηθεί στη Νέα Ζηλανδία σε φυτείες για πάνω από 100 χρόνια, και εκείνες που φυτεύτηκαν στη Νέα Ζηλανδία έχουν υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από αυτούς στην Καλιφόρνια, κυρίως λόγω των  κατανομών των βροχοπτώσεων κατά την διάρκεια του έτους. Άλλες περιοχές της επιτυχημένης καλλιέργειας έξω από το φυσικό εύρος περιλαμβάνουν τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, τα Νησιά Queen Charlotte, τη Χαβάης, το Hogsback στη Νότια Αφρική, μια μικρή περιοχή στο κεντρικό Μεξικό ( Jilotepec ) και στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες από το Ανατολικό Τέξας έως το Maryland. Τα δέντρα αυτά χρησιμοποιήθηκαν σε μια επίδειξη στο Rockefeller Center και στη συνέχεια να δόθηκαν  στο Longhouse Reserve στο East Hampton, του Long Island της Νέας Υόρκης και αυτά έχουν επιζήσει εκεί για πάνω από 17 χρόνια (2010) και θερμοκρασίες -17 ° C. 

  

  Αυτό το ταχέως αναπτυσσόμενο δέντρο μπορεί να καλλιεργηθεί ως καλλωπιστικό είδος και σε μεγάλα πάρκα και κήπους που μπορούν να φιλοξενήσουν το τεράστιο μέγεθός του. Έχει κερδίσει το Royal Horticultural Society 's Award of Merit Garden .

Τα μεγαλύτερα Δέντρα

Οι 10 μεγαλύτερες Σεκόγιες στον κόσμο είναι οι έξης

Κατάταξη	Όνομα	Περιοχή	Όγκος		Ύψος		Διάμετρος στο Ύψος Στήθους (DBH)
			(m³)	(cu ft)	(m)	(ft)	(m)	(ft)
1	Lost Monarch	JSRSP	1206	42,500	97.8	321	7.92	26.0
2	Melkor	RNP	1109	39,100	106.3	349	6.82	22.4
3	Iluvatar	PCRSP	1064	37,500	91.4	300	6.25	20.5
4	Del Norte Titan	JSRSP	1055	37,200	93.6	307	7.22	23.7
5	El Viejo Del Norte	JSRSP	1002	35,400	98.7	324	7.01	23.0
6	Howland Hill Giant	JSRSP	953	33,580	100.6	330	6.02	19.8
7	Sir Isaac Newton	PCRSP	942	33,192	91.1	299	6.85	22.5
8	Terex Titan	PCRSP	919	32,384	82.3	270	6.49	21.3
9	Adventure Tree	PCRSP	912	32,140	101.8	334	4.95	16.5
10	Bull Creek Giant	HRSP	882	31,144	102.7	339	6.79	22.3

Οστεόσπερμο ή Μαργαρίτα της Νότιας Αφρικής (Osteospermum sp.)

Βασίλειο: Φυτά
Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα
Ομοταξία:
Τάξη: Asterales
Οικογένεια: Asteraceae
Φυλή: Calenduleae
Γένος: Ostesospermum
Είδος: Osteospermum sp
Άνθηση: Μάρτιο - Δεκέμβρη (Ζώνη 10)

  Το Γένος Osteospermum ανήκει σε μία από τις μικρότερες φυλές της οικογένειας Asteraceae, αυτήν της  Calenduleae. Τα φυτά του γένους Osteospermum κατά το παρελθόν ανήκαν στο γένος Dimorphotheca , αλλά μόνο τα ετήσια είδη που παραμένουν σε αυτό το γένος, , με  τα πολυετή φυτά να ανήκουν πλέον στο Γένος  Osteospermum . Το γένος Osteospermum είναι επίσης στενά συνδεδεμένο με τα μικρά  γένη των  Chrysanthemoides. 

Βοτανικό Υπόβαθρο

  Το επιστημονικό όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη osteon (οστά) και την Λατινικήν spermum (σπόρος). Του έχουν δώθεί πολλές κοινές ονομασίες όπως: Αφρικάνικη Μαργαρίτα, Μαργαρίτα της Νότιας Αφρικής, Cape Daisy και μπλαυομάτα Μαργαρίτα.

Υπάρχουν περίπου 50 είδη, κατάγονται από την Αφρική , 35 είδη από τη Νότια Αφρική, και νοτιοδυτική Αραβία . Είναι ημί-ανθεκτικά πολυετή φυτά  και επομένως δεν επιβιώνουν εξωτερικές χειμερινές συνθήκες, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθεί να διαθέτουν ένα ευρύ φάσμα ανθεκτικότητας.

Τα εναλλασσόμενα  (σπάνια αντίθετα) φύλλα τους είναι πράσινα, αλλά κάποιες ποικίλες μορφές υπάρχουν. Η μορφή των φύλλων είναι λογχοειδή. Το περιθώριο των φύλλων είναι λείο, αλλά αυτά των σκληραγωγημένων τύπων είναι οδοντωτά.

Το Μαργαριτοειδές λουλούδι αποτελείται από τα δισκοειδή και ακτινωτά ανθύλια , αναπτύσσεται μοναχικά στο τέλος των βλαστών ή μερικές φορές σε κορυμβώδης ταξιανθίες στο άκρο του βλαστού . Τα άνθη του δίσκου είναι ψευδο-αμφιφυλόφιλα και έρχονται σε διάφορα χρώματα όπως το μπλε, το κίτρινο και το μωβ. Τα σκληραγωγημένα είδη δείχνουν συνήθως ένα σκούρο μπλε χρώμα στο κέντρο του δίσκου μέχρι η κίτρινη γύρη να αποβληθεί. Τα ακτινωτά ανθήλια είναι θηλυκά και βρίσκονται σε διάφορα χρώματα όπως το λευκό, κρεμ, ροζ, μοβ, μοβ με κίτρινο. Μερικές ποικιλίες έχουν κουταλοειδή πέταλα όπως η ποικιλία  "Ροζ στρόβιλοι". Πολλά είδη ανθίζουν για δεύτερη φορά στα τέλη του καλοκαιριού, που ενισχύονται από τις πιο δροσερές θερμοκρασίες της νύχτας. οι σκληραγωγημένοι τύποι δείχνουν άφθονη ανθοφορία την άνοιξη, αλλά δεν παίρνουν μια δεύτερη εκροή των λουλουδιών όταν ο καιρός γίνει λιγότερο ζεστός.

  Οι περισσότερες ποικιλίες που πωλούνται ευρέως καλλιεργούνται ως ετήσια φυτά και είναι κυρίως υβρίδια του Ο. jucundum , O. ecklonis και Ο. grandiflorum και μπορεί να είναι ανθεκτικές σε -2 ° C (30 ° F).  Είναι φυτό το οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί ως πολυετή φυτό ή θάμνος.

Οι ποικιλίες με πορτοκαλί και μοβ πέταλα κέντρα έχουν αναγνωριστεί ως ποικιλία John Chappel προς τιμή του διάσημου γιατρού

Καλλιέργεια 

Τα φυτά του Γένους Osteospermum μπορούμε να τα δούμε να απλώνουν τα μακριά κλαδιά τους σε κήπους αλλά μπορεί να μεγαλώνουν ευτυχισμένη ακόμα και σε γλάστρες χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση.

Η Διμορφοθήκη θα παραμείνει ανθισμένη στον κήπο ή το μπαλκόνι σας όσο η θερμοκρασία είναι σε ανεκτά επίπεδα. Αυτό σημαίνει πως θα χαίρεστε τα λουλούδια της από τις αρχές τις άνοιξης μέχρι και τα πρώτα κρύα του χειμώνα.

Είναι γενικότερα ανθεκτικό φυτό που δεν απαιτεί πολύ πότισμα αλλά χρειάζεται αρκετό ήλιο για να σας χαρίσει τα πολλά άνθη της.

  Τα φυτά προτιμούν μια ζεστή και ηλιόλουστη θέση και πλούσιο χώμα, παρά το γεγονός ότι ανέχονται φτωχά εδάφη, αλάτι ή ανταποκρίνονται στην ξηρασία καλά. Οι σύγχρονες ποικιλίες ανθίζουν συνεχώς όταν ποτίζονται και λιπαίνονται καλά, και το κόψιμο των νεκρών λουλουδιών δεν είναι απαραίτητη, επειδή δεν φτιάχνουν  εύκολα σπόρους. Αν φυτευτεί σε ένα δοχείο, το χώμα θα πρέπει να εμποδίζονται από το στέγνωμα εντελώς. Αν γίνει αυτό, τα φυτά θα πάνε σε "κατάσταση αναμονής" για να επιβιώσουν την περίοδο της ξηρασίας, κάτι που θα διακόψει την παραγωγή των ανθέων τους, πράγμα που θα πρέπει να διαφύγουμε καθώς τα φυτά δεν επανέρχονται εύκολα στην παραγωγή λουλουδιών. Επιπλέον, οι ρίζες είναι σχετικά επιρρεπείς σε σήψη αν ποτίζονται πολύ αφειδώς μετά την ξηρή περίοδο.

Είδη

Η φυλογενετική μελέτη αποκάλυψε αρκετές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν σε αυτό το γένος:

• Το Osteospermum τμήμα Blaxium ανήκει στο γένος Dimorphotheca
• Το υπογένος Tripteris έπρεπε να διαχωριστεί από το Osteospermum
• Το γένος Oligocarpus πρέπει να διαχωρίζεται από το Osteospermum
• Το Osteospermum sanctae-helenae , ενδημικό στην Αγία Ελένη, ανήκει στην Oligocarpus

Νέα είδη ανακαλύπτονται ακόμα, όπως τα O. australe , O. burttianum και Ο. potbergense .

Τα φυτά του Γένους Osteospermum  είναι δημοφιλή στο εμπόριο . Ο πολλαπλασιασμός τους πραγματοποιείται κυρίως με μοσχεύματα . Πολλά υβρίδια υπάρχουν και οι ποικιλίες έχουν αναπτυχθεί με ένα ευρύ φάσμα από τροπικά χρώματα. Οι κίτρινες ποικιλίες τείνουν να έχουν ένα κίτρινο κέντρο (ενίοτε υπόλευκο).

Μια από τις πιο δημοφιλείς ποικιλίες είναι Το Osteospermum "Ροζ στρόβιλοι"  , το οποίο διαθέτει μωβ έως μπλε-μοβ "spooned" πέταλα γύρω από ένα μπλε δίσκο, η οποία είναι επίσης γνωστή ως "Purple spoon". Είναι ένας αειθαλής Ημίθαμνος με πράσινα, κάπως γυαλιστερά, λογχοειδή αντίθετα φύλλα. Φτάνει σε ύψος τα 40 εκ. Τη νύχτα ή όταν ο καιρός αυτό γίνεται όλο και πιο κρύος, τα πέταλα κοντένουν.

Άλλες ποικιλίες περιλαμβάνουν τα: Osteospermum "Ακαπούλκο", Ο. "African Queen", Ο. "βερίκοκο", Ο. "Biera", Ο. "Big Pink", Ο. "Bodegas Pink", Ο. "βουτυρόγαλα", O. "Chris Brickell", Ο. "Duet", Ο. "Giles Gilbey", Ο. "Hopleys", Ο. "Ice White", Ο. "Marbella", Ο. "Ναϊρόμπι Purple", Ο. "Passion Mix" , Ο. "Ροζ", Ο. "Ροζ Beauty", Ο. "Silver αδαμάντας", Ο. "Σοπράνο", Ο. "Starshine", Ο. "Springstar Gemma", Ο. "Sunkist", Ο. "Λευκή Στρόβιλοι "και O." Whirlygig ".