Βιολογικά Εντομοκτόνα - Εντομοαπωθητικά

  Στην καλλιέργεια είτε λαχανικών στο μποστάνι μας είτε καλλωπιστικών φυτών στο σπίτι μας ή την αυλή μας συχνά συναντάμε ανεπιθύμητους επισκέπτες από τον μικρόκοσμο οι οποίοι στην προσπάθεια του να επιβιώσουν μας κάνουν τη ζωή δύσκολη και συχνά καταστρέφουν τα φυτά στα οποία έχουμε με αγάπη μεγαλώσει. Η καταφυγή στην χρήση χημικών για την καταπολέμηση εντόμων και λοιπών ζωύφιον είναι ο εύκολος δρόμος ο οποίος κρύβει κινδύνους  τόσο για την υγεία μας όσο και για αυτή των γύρω μας και σε αυτό θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν υπάρχουν παιδιά τα οποία είτε θρέφονται με τα λαχανικά αυτά είτε παίζουν δίπλα ή πάνω σε φυτά στα οποία έχει  γίνει επέμβαση με χημικά.

 Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις στις οποίες μπορούμε να στραφούμε, με κάποιες να δρουν προληπτικά και άλλες να έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα. Βέβαια ως γνωστών το προ λαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν και με ένα σωστό προγραμματισμό και λίγη μεθοδικότητα δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν χημικά ποτέ ξανά. 

Σπρέι Τσουκνίδας

  Η τσουκνίδα γνωστή για τις ευεργετικές ιδιότητες της στον ανθρώπινο οργανισμό διαθέτει και κάποιες ευεργετικές για τα φυτά. Η τσουκνίδα δρα ως ενισχυτικό των φυτών ενισχύοντας τις φυσικές άμυνες τους  αλλά και εντομοαπωθητικό. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια ένας όλο και αυξανόμενος αριθμός βιοκαλλιεργητών φράουλας ανά την Ευρώπη και ειδικότερα στην Γαλλία χρησιμοποιεί σκευάσματα βασισμένα στην τσουκνίδα για την ενδυνάμωση των φυτών τους 

  
  Η παρασκευή του είναι πολύ εύκολη. Για κάθε 10 μέρη νερό χρησιμοποιούμε 1 μέρος τσουκνίδας. Αφήνουμε την τσουκνίδα να μουλιάσει 1 μέρα μέσα στο νερό και αφού σουρώσουμε το διάλυμα το χρησιμοποιούμε για τον ψεκασμό των φυτών μας. Ο ψεκασμός γίνεται κάθε 10 μέρες.

Σπρέι σαπουνιού

  Το σπρέι αυτό χρησιμοποιείτε κυρίως για την καταπολέμηση των εντόμων με μαλακό κέλυφος, αφίδες, θρύπες, ακάρεα, αλευρώδη, λευκές μύγες) συχνούς επισκέπτες των λαχανικών μας, συνήθως των κολοκυνθωειδών. Τα διάλυμα ενεργεί με το να εισέρχεται στο εσωτερικό των εντόμων με συνέπεια τον θάνατο τους. 

Για την παρασκευή του χρησιμοποιούμε.

1 κουταλάκι γλυκού βιοδιασπώμενο υγρό πιάτων ή 4 κουταλάκια γλυκού τριμμένο πράσινο σαπούνι σε 1 κιλό ζεστό νερό.
2 κουταλάκια γλυκού οινόπνευμα.
Ανακατεύουμε πολύ καλά και ψεκάζουμε κάθε 10 μέρες εάν παρατηρήθεί ξανά προσβολή.  

Σπρέι λεμονιού

  Η Limonene είναι η δραστική ουσία η οποία περιέχεται στο λεμόνι και την χρησιμοποιούμε για τον έλεγχο ψευδοκοκκοειδών και κοκκοειδών αλλά και κατά των λευκών μυγών με καλά αποτελέσματα. Απλά καθαρίστε τη φλούδα από ένα μεγάλο λεμόνι και βράστε τη για 10 λεπτά. Αφήστε το διάλυμα να κρυώσει και ψεκάστε με αυτό. Επαναλάβατε κάθε 10 μέρες. 

Σπρέι αλευριού

2-4 κουτάλια σούπας αλεύρι σε 1 κιλό ζεστό νερό.
1 κουταλάκι γλυκού βιοδιασπώμενο υγρό πιάτων ή τριμμένο πράσινο σαπούνι.
Ανακατέψτε καλά και ψεκάστε. Επαναλάβετε όταν χρειαστεί.
Η σκόνη του αλευριού γίνεται μια κολλώδες ουσία, που δουλεύει σαν μια κολλώδες παγίδα για τα έντομα ή το έντομο την τρώει και ενεργεί στα πεπτικά τους μέρη.

Σπρέι κρεμυδιού

  Χρησιμοποιείται ως ενισχυτικό της άμυνας των φυτών, ως μυκητοκτόνο και ως εντομοκτόνο, ιδιαίτερα εναντίον αφίδων και ακαρέων.
Για τη παρασκευή του χρησιμοποιούνται 350 γρ. ψιλοκομμένων βολβών σε 10 λίτρα νερό όπου μουλιάζουν για 24 ώρες, το μείγμα μετά βράζεται σε χαμηλή φωτιά για 20 έως 30 λεπτά, φιλτράρεται και με αυτό ψεκάζονται τα φυτά που έχουν πρόβλημα.

Απωθητικά σπρέι

Αυτό  το γενικής χρήσης σπρέι σκόρδου-καυτής πιπεριάς είναι κατάλληλο για την απώθηση διαφορων εντόμων, οπως ακριδών. τζιτζικίων, αφίδων κ.α
Για την παρασκευή του χρησιμοποιούμε.
6 σκελίδες σκόρδου
1 κρεμμύδι
1-2 κουτάλια σούπας τριμμένης κόκκινης καυτής πιπεριάς
1 κουταλάκι γλυκού βιοδιασπώμενο υγρό πιάτων ή τριμμένο πράσινο σαπούνι
1 κιλό νερό
Βάλτε τα συστατικά με λίγο νερό σε ένα μπλέντερ και χτυπήσετε μέχρι να λιώσουν
Προσθέστε και το υπόλοιπο νερό και αφήστε τα σε ένα δοχείο για 24 ώρες
Μετά σουρώστε το και ψεκάστε κάθε 10 μέρες.

Αρπακτικά Έντομα

Αν και δεν είναι σκευάσματα προς χρήση, ένας άλλος τρόπος ελέγχου των επιβλαβών εντόμων είναι και η χρήση ή προσέλκυση αρπακτικών εντόμων. Στο εμπόριο είναι διαθέσιμοι πλυθησμοί εντόμων τους οποίους εξαπολύουμε στο περιβάλλον προκειμένου να κάνουν την βρώμικη δουλεία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα μέλοι της οικογένειας Concinelideae οι γνωστές μας πασχαλίτσες οι οποίες αρέσκονται να καταβροχθίζουν στρατιές ολόκληρες από αφίδες. Βέβαια μπορούμε απλά να έχουμε στον κήπο μας φυτά να οποία προσελκύουν τέτοια αρπακτικά. Τα ενδημικά ανθοφόρα φυτά προσφέρουν γύρη και νέκταρ τα οποία τις ελκύουν. Κάτι άλλο που θα τις δελεάσει είναι λίγα αγριόχορτα μαζί με ένα ρηχό πιάτο νερό. Μερικά νεκρά φύλλα αφημένα πάνω σε φυτά ή στο έδαφος στη διάρκεια του χειμώνα θα τους προσφέρουν έναν ζεστό τόπο για να βγάλουν τον χειμώνα. Επίσης προσπαθήστε να μη συνθλίβετε τα σκαθάρια και τα αβγά που βρίσκετε στον κήπο σας. Ίσως έτσι σκοτώνετε την επόμενη γενιά αυτών των εντόμων και φυσικά η χρήση παρασιτοκτόνων μπορεί να αποβεί μοιραία για αυτές

Προσοχή

 Όπως όμως και με κάθε άλλη εφαρμογή που κάνουμε προσοχή πρέπει να δοθεί κατά την εφαρμογή στην οποία δεν πρέπει να προβαίνουμε όταν συμβαίνουν τα εξής παρακάτω. 


■ Όταν βρέχει (δώρων άδωρων αφού η βροχή ξεπλένει τα διαλύματα)
■ Όταν φυσάει ( δεν γίνεται σωστή εφαρμογή των διαλειμάτων)
■ Σε έντονη ηλιοφάνεια (μπορεί να προκαλέσει εγκάυματα στα φυτά)
■ Στην μέση ζέστων, ξηρών ημερών (μπορεί να προκαλέσει εγκάυματα στα φυτά)
■ Όταν αναμιγνύεται με μη συμβατά υλικά ( εγκάυματα στα φυτά ή αναποτελεσματικό διάλυμα)
■ Σε ανοιχτά λουλούδια, όταν είναι παρούσες οι μέλισσες (μπορούμε να βλάψουμε τις τόσο σημαντικές μέλισσες 
■ Όταν το φυτό υποφέρει από υγρασία υπερβολική ή πολύ λίγη (επιδείνωση της κατάστασης του φυτού)
■ Όταν το φύλλο είναι υγρό με δροσιά (αναποτελεσματικό διάλυμα)

Γαρύφαλλο το μουσάτο ή Αγριογαρύφαλλο (Dianthus barbatus)

Βασίλειο: Plantae (Φυτά)
Συνομοταξία: Angiosperms (Αγγειόσπερμα)
Ομοταξία: Eudicots (Ευδικοτά)
Τάξη: Caryophyllales
Οικογένεια: Caryophyllaceae
Γένος: Dianthus (Το Άνθος του Διός)
Είδος: Dianthus barbatus

  Το Dianthus barbatus γνωστό και ως αγριογαρύφαλλο ή φραγκογαριφαλιά ή κινέζικο γαρύφαλλο  είναι ένα είδος γαρυφάλλου το οποίο κατάγεται από την Νότια Ευρώπη και από διάφορα μέρη της Ασίας, το οποίο έχει γίνει ένα δημοφιλές καλλωπιστικό φυτό κήπου σε όλο τον κόσμο. Είναι ένα ποώδες διετές ή βραχύβιο πολυετές φυτό που φτάνει σε ύψος τα 30-75 εκατοστά, με λουλούδια να παρουσιάζονται σε μια πυκνή συστάδα μέχρι και 30 μαζί στην κορυφή των βλαστών. Κάθε λουλούδι είναι 2-3 εκατοστά σε διάμετρο, με πέντε πέταλα τα οποία εμφανζουν οδοντωτές άκρες. Τα άγρια φυτά παράγουν κόκκινα λουλούδια με μια λευκή βάση, αλλά τα χρώματα στις διάφορες ποικιλίες κυμαίνονται από λευκό, ροζ, κόκκινο, μοβ ή και με διαφοροποιημένα μοτίβα. Η ακριβής προέλευση της αγγλικής κοινή ονομασία τους (Seet William) είναι άγνωστη, αλλά εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1596 σtον κατάλογο κήπου του βοτανολόγου John Gerard 's. Τα λουλούδια είναι εδώδιμα και μπορεί να έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.Το συγκεκριμένο γαρύφαλλο προσελκύει τις μέλισσες, τα πουλιά, και πεταλούδες

Περιγραφή

  Το Αγριογαρύφαλλο είναι ένα διετή βότανο ή βραχύβιο πολυετές φυτό ενδημικό των βουνών της νότιας Ευρώπης από τα Πυρηναία ανατολικά μέχρι τα Καρπάθια και τα Βαλκάνια , με μια παρεμφερή ποικιλία να εντοπίζεται στη βορειοανατολική Κίνα , την Κορέα , απωανατολική Ρωσία .  Φτάνει σε ύψος τα 30-75 εκατοστά, με πράσινα έως και γλαυκό μπλε-πράσινα κωνικά φύλλα 4-10 εκ σε μήκος και 1-2 cm σε εύρος. Τα άνθη παράγονται σε ένα πυκνό σύμπλεγμα έως 30 ανθέων στην κορυφή των μίσχων και έχουν μια μοναδική, πικάντικη, γαρύφαλλένια μυρωδιά . Κάθε λουλούδι είναι 2-3 εκατοστά διάμετρο με πέντε πέταλα με οδοντωτές άκρες. 

Καλλιέργεια 

  Το φυτό εισήχθη στη βόρεια Ευρώπη κατά τον 16ο αιώνα, και αργότερα στη Βόρεια Αμερική και αλλού και έχει πλέον προσαρμοστεί σε τοπικό επίπεδο σε πάρα πολλά μέρη ανά τον κόσμο. Το ύψος του το καθιστά κατάλληλο για συνθέσεις λουλουδιών. Στη βικτοριανή γλώσσα των λουλουδιών , Sweet William συμβολίζει την λεβεντιά. Το φυτό που χρησιμοποιείται ευρέως σε σύνορα, βραχόκηπους και κήπους εξοχικών. Το γαρύφαλλο αυτό είναι ένας καλός υποψήφιος για  ένα νατουραλιστικό κήπο, επειδή το νέκταρ του προσελκύει τα πουλιά, τις μέλισσες  και τις πεταλούδες.  Τα άνθη του θεωρούνται βρώσιμα .

  

  Αναπτύσσεται σε αργιλώδη, ελαφρώς αλκαλικά εδάφη με ήλιο αλλά και σε θέσεις με μερική σκιά. Πολλαπλασιασμός γίνεται με μοσχεύματα, σπόρος ή διαίρεση, αλλά ο σπόρους των ποικιλιών υβριδίων δεν θα αναπαραγάγει το μητρικό φυτό. Αν είναι από σπόρους που φυτεύτηκαν μετά τον τελευταία παγετό το λουλούδι θα ανθήσει το δεύτερο έτος αφού έχει περάσει μια ψυχρή περίοδο.. Αν φυτευτεί πριν από τον τελευταίο παγετό και στη συνέχεια να μεταφυτευτεί έξω μπορεί να ανθήσουν κατά το πρώτο έτος. Συνιστάτε η κοπή των νεκρών ανθέων προκειμένου να ενθαρρύνει  η περαιτέρω άνθηση. 

  Το φυτό είναι αυτο-σπερώμενο δηλαδή τα άνθη του θα παράξουν κάποια στιγμή σπόρους οι οποίοι με την σειρά τους θα πέσουν στο έδαφος δίνοντας έτσι καινούργια φυτά. Τα γαρύφαλλα αυτά είναι ευάλωτα  στο μύκητα του γένους Fusarium  που προκαλεί προκαλεί την φουζαρίωση με συνήθη συμπτώματα, τα φύλλα μπούκλα ή φύλλα που γέρνουν προς τα κάτω. Επίσης ιδαίτερη φροντίδα πρέπει να δίνεται κατά το πότισμα, καθώς το υπερβολικό πότισμα προκαλεί σήψη του κεντρικού βλαστού με αποτέλεσμα την νέκρωση του φυτού. Για τον λόγω αυτό προτείνεται η χρήση καλά αποστραγγιζόμενου εδαφικού μείγματος στις γλάστρες και η αποφυγή των εδαφών που κατακρατούν πολλύ νερό, όταν πρόκειτε να μεταφυτεύσουμε τα γαρύφαλλα στο έδαφος. 

Χρήσεις

  Ο John Gerard επαινεί την ομορφιά του, αλλά παραλείπει οποιαδήποτε αναφορά στις θεραπευτικές χρήσεις καθώς την εποχή εκείνη δεν ήταν γνωστή η περιεκτικότητα των φυτών σε Στο φυτόσαπωνίνες, ανθοσανίνες, ευγενόλη, φαινυλαιθυλαλκοόλη, διανσινενοσίδες Α,Β, C και D, μελοσίδες Α και L. Κατατάσσεται στα ψυχρά και πικρά βότανα. Αυτές του οι ιδιότητες το καθιστούν κατάλληλο για όλες τις διαταραχές ούρησης (αίσθημα καύσου, αιματουρία, φλεγμονές στα αντίστοιχα όργανα). Διευκολύνει την ούρηση και ανακουφίζει από τον πόνο στην επώδυνη ούρηση σταγόνα-σταγόνα. Σε συνδυασμό με άλλα βότανα χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των ουρολοιμώξεων.

Επίσης έχει πολύ καλά αποτελέσματα σε εκζέματα και εξανθήματα του δέρματος. Αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος και χαμηλώνει την πίεση. Μειώνει τον πυρετό, ελέγχει τις βακτηριακές μολύνσεις και έχει ανθελμινθική δράση. Αυξάνει την περισταλτικότητα του λεπτού εντέρου και τέλος δρα ως εμμηναγωγό.

Νέκρωση των Άκρων στα Κωνοφόρα ή Diplopia (ή Sphaeropsis)

  
  H Diplodia ή  σήψη των άκρων , προηγουμένως γνωστή ως  Sphaeropsis, είναι μια κοινή μυκητιακή προσβολή των κωνοφόρων, που εντοπίζεται κυρίως σε πεύκα με βελόνες με δέσμες των 2 και 3. Το Αυστριακό πεύκο (Pinus nigra) είναι το πιο ευαίσθητο, αν και τα ακόλουθα πεύκα είναι επίσης ευαίσθητα: Το δασικό πεύκο (Pinus sylvestris), το κόκκινο (Pinus resinosa), το πεύκο Mugo( Pinus mugo ), το πεύκο Ponderosa ( Pinus ponderosa ) και περιστασιακά το λευκό Ανατολικό πεύκης ( Pinus strobus ). Η ασθένεια προσβάλλει μερικές φορές άλλα κωνοφόρα όπως έλατα Douglas-( Pseudotsuga menziesii ), την Νορβηγική ερυθρελάτη ( Picea abies ), την μπλε ερυθρελάτη του Κολοράντο ( Picea pungens ), την American Πεύκη ( Larix laricina ), την ευγενή ελάτης ( Abies procera ), την κοινή ελάτη ( Abies alba ), κάποια κυπαρίσσια ( Cupressus spp.), την Τούγια ( Thuja spp.), και  Γιουνίπερους( Juniperus spp.). Εκτός από τα μικρά φυτά, η νόσος προσβάλλει σπάνια δέντρα κάτω των 15 ετών και περισσότερο βλάπτει σοβαρά τα δέντρα που είναι ηλικίας άνω των 30 ετών. Βρίσκεται σπάνια σε δάση, αλλά προτιμά καλλωπιστικά δέντρα αποδυναμωμένα από φτωχές περιοχές, ξηρασία, χαλάζι ή χιόνι, overshading, συμπυκνωμένα εδάφη, περιορισμένες ρίζες, έντομα ή άλλες μηχανικούς τραυματισμούς. Ο μύκητας προσβάλει βλαστούς του τρέχον έτους και μερικές φορές ολόκληρα τα κλαδιά, και μπορεί να τους παραμορφώσει ή ακόμα και να τους σκοτώσει τους κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Συμπτώματα

 Τα συμπτώματα συνήθως ξεκινούν στο κάτω μισό του δέντρου προς τα πάνω προοδευτικά. Όταν οι νέες βελόνες  επεκτείνονται, γίνονται καχεκτικές, κιτρινίζουν, και στη συνέχεια, γίνονται ή μαυρίζουν. Σε γενικές γραμμές όλες οι βελόνες των βλαστών του τρέχον έτους πεθαίνουν. Συχνά σταγονίδια ρητίνης εκρίνονται από τους νεκρούς βλαστούς. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινοπώρου, μικρά, μαύρα καρποφόρα όργανα που ονομάζονται πυκνιδίων, τα οποία μοιάζουν με μαύρο πιπέρι, εμφανίζονται στην ίδια την βάση της βελόνας κάτω από το μανδύα. 



   Τα πυκνίδια μπορούν να εντοπιστούν και σε βλαστούς 2 ετών πάνω στα λέπια ή και στον μολυσμένο φλοιό. καθώς πεθαίνουν οι πλευρικοί βλαστοί, ολόκληρα τα κλάδια μπορεί να νεκρωθούν εως και τον κεντρικό βλαστό και το δέντρο γίνεται παραμορφωμένο. Αυτή η ασθένεια μπορεί επίσης να προκαλέσει αιώνιο έλκη που με τη σειρά του μπορεί να προκαλέσει αιφνίδιο θάνατο των βλαστών .




  Μερικές φορές η άκρη σήψη μπορεί να συγχέεται με την ζημία που προκλήθηκε από  προνύμφες πεταλούδας. Ωστόσο, αν οι προνύμφες πεταλούδας προκαλέσουν τη ζημία, είτε οι προνύμφες ή σήραγγα τους θα βρεθεί στο εσωτερικό του βλαστού. Επίσης, εάν σκόρος προκαλέσει το θάνατο του άκρου, τα πυκνίδια δεν θα είναι παρών στις βελόνες.

Αιτίες & Ο κύκλος της ασθένειας

Ένας μύκητας που ονομάζεται Diplodia pinea προκαλεί την ασθένεια. Ο μύκητας διαχειμάζει υπό μορφή πυκνιδίων (όργανα καρποφορίας) σε μολυσμένα βλαστούς, φλοιούς, και κώνοι σπόρων. Μικροσκοπικά σπόρια ονομάζονται κονίδια απελευθερώνονται από τα πυκνιδίων σε υγρές καιρικές συνθήκες. Παρά το γεγονός ότι παράγονται από την άνοιξη έως τις αρχές του φθινοπώρου, την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού βρίσκονται σε έξαρση, όταν οι νέοι βλαστοί επεκτείνονται. Οι νεαροί βλαστοί μπορούν μόνο να μολυνθεί από τον μύκητα ενώ βρίσκονται σε φάση επιμήκυνσης την άνοιξη. 






  Αφού οι βελόνες έχουν αναπτυχθεί πλήρως, ο βλαστός δεν μπορεί πλέον να προσβληθεί από τον μύκητα. Άνεμοι και βροχή βοηθούν στη διάδοση των κονιδίων. Όταν τα κονίδια βρεθούν σε έναν ευαίσθητο μέρος του φυτού, το μολύνουν διαπερνόντας το φυτό μέσω πληγών ή από τα στομάτια, συνήθως στα μέσα έως τα τέλη της άνοιξης. Μόλις ο μύκητας διεισδύει το φυτό, απλώνεται γρήγορα σε όλες τις βελόνες, έπειτα στο στέλεχος και σε κοντινές βελόνες και κώνους. Οι βελόνες αρχίζουν να πεθαίνουν αρκετές εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Αργότερα το φθινόπωρο όταν οι βελόνες έχουν πεθάνει, τα πυκνίδια εμφανίζονται στη βάση των βελονών ή σε δευτεροετείς κώνους.

Έλεγχος

Καλλιεργητικός

Αφού οι κώνοι και οι νεκροί βλαστοί περιέχουν τα καρποφόρα όργανα που παράγουν τα εκατομμύρια των σπορίων, η απομάκρυνση και καταστροφή όλων των μολυσμένων μερών κατά τη διάρκεια της ξηρασίας επιβάλλεται. Εργαλεία κλαδέματος θα πρέπει να απολυμαίνονται μεταξύ των εργασιών με εμβάπτιση τους σε οινόπνευμα ή χλωρίνη (ένα μέρος χλωρίνη σε εννέα μέρη νερού). Διατηρήστε το δέντρο υγιές, επειδή η ασθένεια είναι πιο σοβαρή για τα δέντρα που βρίσκονται κάτω από την στρες. Κρατήστε το δέντρο ποτισμένο κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων. Διατηρήστε ένα στρώμα από σάπια φύλλα κάτω από το δέντρο για τη διατήρηση της υγρασίας. Επειδή ο μύκητας μπορεί να μολύνει επίσης τραυματισμένους ιστούς, αποφύγετε το κλάδεμα των δέντρων από τα τέλη της άνοιξης μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, όταν είναι πιο ευαίσθητα.

Χημικός

Εγγεγραμμένα μυκητοκτόνα πρέπει να ψεκάζονται τουλάχιστον τρεις φορές αρχίζοντας από το στάδιο πρωτοεμφάνισης των βλαστών, στην συνέχεια κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του, και μια τρίτη εφαρμογή σε όταν ο βλαστος βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Συστήνεται μαζί με το μυκητοκτόνο να εφαρμόζεται ουσία υποβοήθησης διαβροχής

Μύρτιλο (Vaccinium myrtillus) ή Bildberry

  Ένα ακόμα φυτό το οποίο ανήκει στη οικογένεια των super foods είναι και το Μύρτιλο. Το φυτό αυτό είναι ένα από τα διάφορα είδη φυτών χαμηλής ανάπτυξης, αλλά και ο εδώδιμος καρπός του, της οικογενείας των Ερεικοείδων, παρά την επιστημονική του ονομασία (λατ. Vaccinium myrtillus) που παραπέμπει στα Μυρτοειδή. To θέμα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο γιατί μερικοί βοτανικοί το συμπεριλαμβάνουν στην οικογένεια των Μορεοειδών (Moraceae) από την οποία διαφέρει ως προς την έλλειψη γαλακτώδους χυμού. Επίσης προσοχή πρέπει να δίνεται στο γεγονός ότι το Μύρτιλο δεν είναι το λεγόμενο blueberry (Vaccinium corymbosum) αλλά το bilberry ή Ευρωπαϊκό blueberry. Γενικά όλα τα μέλη του γένους Vaccinium ανήκουν στην κατηγορία των Κυανόκοκων και είναι συνήθως φυτά δενδρώδη αλλά υπάρχουν και θαμνοειδή

  Γενικά είναι φυτό το οποίο εξαπλώνεται ως αυτοφυές, συνήθως μεμονωμένο στις εύκρατες και ψυχρές περιοχές της γης, στα ψηλά βουνά των τροπικών περιοχών και κατά προτίμηση αναπτύσσεται στα όξινα δηλ. μη αλκαλικά εδάφη και σε δροσερές θέσεις.

Βοτανική Περιγραφή

 Είναι φυτό πολυετές, θαμνοειδές, ύψους 60-90 εκατ. με πυκνές διακλαδώσεις και ημιδερματώδες φύλλωμα, που το φθινόπωρο πριν γυμνωθούν τα φύλλα παίρνουν ωραίες και έντονες πορφυρές αποχρώσεις. Ανθοφορεί Μάιο-Ιούνιο με άσπρα-ροζ καμπανοειδή λουλούδια.[2] Παράγουν από Αύγουστο-Σεπτέμβρη εδώδιμους καρπούς, με ελαφριά υπόξινη γεύση, κατάλληλους για παγωτά, γλυκά και είναι γνωστοί με το όνομα μπίλμπερι και όχι μπούλμπερι που αφορά άλλες ποικιλίες, όπως το Vaccynum Corymposum. Επειδή τα περισσότερα από τα μύρτιλα, που τρώγονται από τα πουλιά και τα θηλαστικά δεν αποβάλλονται ως βιώσιμοι σπόροι, αναπαράγονται αγενώς δηλ. με την ανάπτυξη νέων βλαστών από τα ριζώματά τους των ώριμων φυτών.

Καλλιέργεια 

Το μύρτιλο φύεται σε μία μεγάλη ποικιλία κλίματος. Το φυτό αυτό είναι ανθεκτικό πολύ στο ψύχος, μπορεί να επιζήσει σε θερμοκρασίες -28ο C ή και χαμηλότερες ακόμη.

 Προσοχή χρειάζεται μόνο στην επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας που πρέπει να καλλιεργηθεί. Στη Βόρεια Ελλάδα μπορούν να καλλιεργηθούν ποικιλίες που απαιτούν μεγαλύτερα ποσά χειμερινού ψύχους για να αρθεί ο λήθαργος των οφθαλμών τους, ενώ στη Νότια Ελλάδα ποικιλίες που απαιτούν μικρότερα ποσά χειμερινού ψύχους.

Ώριμοι καρποί Μύρτιλου

Το ιδανικό έδαφος για το δενδρώδες μύρτιλο είναι το ελαφρό αμμώδες ή χαλικώδες έδαφος που επιτρέπει τον καλό αερισμό των ριζών και την καλή στράγγιση του και που έχει πολύ χαμηλό pΗ (pΗ 4,8-5,2). Καλό είναι το έδαφος να έχει υψηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία οπότε σε περίπτωση που αυτό δεν ισχύει για το έδαφος μας, ένας εμπλουτισμός με κάποιο εδαφοβελτιωτικό χώμα θα ήταν καλό.  Επίσης σε περίπτωση που το ΡΗ του εδάφους είναι υψηλό τότε  προβαίνουμε σε όξυνση του και καλή κατεργασία του προτού εγκαταστήσουμε την καλλιέργεια μας.

Φύλλα Μύρτιλου

   Η φύτευση γιναιτε στα τέλη του χειμώνα-άνοιξη για τις βόρειες περιοχές ενώ για τις νότιες περιοχές αυτό μπορεί να φυτευτεί την περίοδο Οκτωβρίου-Μαρτίου. Οι αποστάσεις φυτεύσεως ποικίλλουν από 2,0 Χ 2,5 m. Ο αριθμός των φυτών συνήθως είναι περίπου 200 φυτά ανά στρέμμα.

Κλαδί με καρπούς

  Τα πρώτα τέσσερα χρόνια μετά το φύτεμα γίνεται ένα ελαφρό κλάδεμα. Λαμβάνοντας υπόψη του πολλούς παράγοντες, μεταξύ αυτών ο σημαντικότερος είναι η προσαρμοστικότητα της ποικιλίας στις ιδιότητες του εδάφους και στο κλίμα της περιοχής μπορούμε να επιλέξουμε την κατάλληλη για εμάς και την περιοχή μας ποικιλία την οποία θα εγκαταστήσουμε






















  Το μύρτιλο πολλαπλασιάζεται με σπόρους, με χλωρά και ξυλώδη μοσχεύματα και με την in vitro καλλιέργεια.

Υγεία και ευέξια

  Το Μύρτιλο είναι γνωστό και ως βατόμουρο της νιότης. Οι καρποί του είναι πλούσιοι σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες Α, C, Ε και Β- καροτίνη, σε κάλιο, μαγνήσιο, φωσφόρο και φυτικές ίνες. Αντίθετα, είναι φτωχά σε λίπος, νάτριο και θερμίδες, γεγονός που τα τοποθετεί στην πρώτη βαθμίδα της υγιεινής διατροφής.  

  Σχετίζεται με τη βελτίωση της νυχτερινής όρασης· μύρτιλα αναφέρονται σε μια δημοφιλή ιστορία του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όπου πιλότοι της RAF καταναλώνουν μαρμελάδα μύρτιλο για να οξύνουν την οπτική τους οξύτητα στις αποστολές της νύχτας. Ωστόσο, μια πρόσφατη μελέτη από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν εντόπισε καμμία τέτοια επίδραση. Αν και η επίδραση του μύρτιλου για όξυνση της νυκτερινής όρασης είναι αβάσιμη, εργαστηριακές μελέτες σε αρουραίους έχουν παράσχει προκαταρκτικά αποδεικτικά στοιχεία ότι η κατανάλωση μύρτιλου μπορεί να αναστέλλει ή να αντιστρέψει οφθαλμικές διαταραχές, όπως η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.